WZORZEC SZNAUCERA MINIATUROWEGO
Wzorzec FCI nr 183 d
WYGLĄD OGÓLNY:
Sznaucer miniaturowy jest wierną, zminiaturyzowaną repliką sznaucera średniego. Nie może to być w żadnym wypadku pies "kanapowy". Jego usposobienie odpowiada usposobieniu sznaucera średniego z cechami temperamentu i zachowania psa miniaturowego. Inteligencja, odwaga, wytrwałość i czujność czynią z niego miłego psa pokojowego, a także "strażnika" i psa towarzyszącego zarówno w małych mieszkaniach, jak i w podmiejskich domach.
SZCZEGÓŁY WZORCA:
GŁOWA:
Głowa jest silna, wydłużona, bez wyrazistego guza potylicznego, stopniowo zwężająca się od oczu do wierzchołka nosa. Stanowi połowę długości grzbietu - od kłębu do nasady ogona. Krawędź czołowa (stop) wydaje się dzięki brwiom wyraźnie zaznaczona. Prosty grzbiet nosa przebiega równolegle do osi podłużnej płaskiego, bez zmarszczek czoła. Muskulatura części pyskowej głowy jest silnie rozwinięta, jednak bez naruszenia - przez silnie wypukłe policzki - prostokątnej formy głowy (z brodą). Kufa przechodzi w umiarkowanie stępiony klin. Wierzchołek nosa jest pełny i czarny. Wargi powinny być przylegające, zawsze czarne, niezależnie od umaszczenia szaty.
UZĘBIENIE:
Kompletne uzębienie jest silne, zwarte i czysto białe, zgryz nożycowy.
USZY:
Ucho skrócone: wysoko osadzone, symetryczne, noszone pionowo. Ucho naturalne: wysoko osadzone, załamane w kształcie litery "V", lub małe ucho stojące, noszone prosto, symetrycznie.
OCZY:
Jak najciemniejsze dla wszystkich umaszczeń, nieduże, owalne, osadzone frontalnie, o dolnej powiece przylegającej do gałki ocznej.
SZYJA:
Szlachetnie wygięta, silnie osadzona, proporcjonalna, nie powinna być zbyt krótka ani zbyt gruba. Kark jest mocny, szlachetnie wysklepiony, skóra na spodzie szyi napięta i przylegająca ("sucha" szyja).
TUŁÓW:
Klatka piersiowa jest umiarkowanie szeroka, o płaskich żebrach i w przekroju poprzecznym owalna. Jej głębokość powinna stanowić połowę wysokości psa w kłębie. Przedpiersie, które utworzone jest przez wystającą przed staw barkowy rękojeść mostka, powinno być dobrze rozwinięte. Klatka piersiowa wznosi się lekko ku tyłowi, przechodząc w umiarkowanie podciągnięty brzuch. Słabizna - czyli odstęp między ostatnim łukiem żebrowym a biodrem - jest krótka, co decyduje o zwartości psa. Ogólna długość tułowia odpowiada mniej więcej wysokości w kłębie. Grzbiet jest krótki i lekko spadzisty. Jego górna linia opada lekko, poprzez silny pierwszy krąg kłębu, grzbiet i lekko zaokrąglony zad, aż do nasady ogona.
OGON:
Ogon skrócony na około 3 kręgi, jest wysoko osadzony i noszony prosto.
KOŃCZYNY PRZEDNIE:
Ukośnie ustawione łopatki (w stosunku do poziomu kąt 45 stopni) i ramiona są ostro ukątowane (między ramieniem a łopatką kąt 90 stopni) i płaskie, jednakże silnie umięśnione. Kończyny przednie są ukształtowane jako silne, ze wszystkich stron proste podpory; łokcie są przylegające.
KOŃCZYNY TYLNE:
Udo i podudzie, jako dźwignie ruchu, powinny być długie i dobrze umięśnione. Kąt między miednicą i udem powinien wynosić ok. 100 stopni. Między udem i podudziem - ok. 120 stopni. Kończyny tylne, widziane od tyłu, powinny być ustawione równolegle.
ŁAPY:
Są krótkie, okrągłe, o zwartych, wysklepionych ku górze palcach ("kocia łapa") z ciemnymi pazurami i mocnymi, twardymi opuszkami.
WŁOS:
Okrywa włosowa jest szorstka. Winna być drutowata, twarda i gęsta. Składa się z gęstego podszerstka i szorstkiego włosa okrywowego. Włos okrywowy jest szorstki, nie nastroszony ani nie falisty. Włosy głowy i kończyn również twarde; na czole i uszach nieco krótsze. Typowe znamiona rasy to: utworzona na kufie krzaczasta broda i brwi, lekko ocieniające oczy.
MAŚĆ:
Umaszczenie jest jednolicie czarne, "pieprz i sól", czarno-srebrne lub białe. W odmianach "pieprz i sól", celem hodowców jest uzyskanie pośredniej tonacji z równomiernie rozmieszanym silnie pigmentowanym "pieprzem" i szarym podszerstkiem. Dopuszcza się różne odcienie koloru, od ciemnostalowej do srebrzystej szarości. Ciemna maska podkreśla wyraz rasy i harmonizuje z danym odcieniem maści. Przy maści czarno - srebrnej celem hodowców jest: czarna okrywa włosowa z czarnym podszerstkiem i białymi znaczeniami nad oczami, na szyi w okolicy krtani, na policzkach, na przedpiersiu, śródręczu, łapach, stronie wewnętrznej kończyn tylnych i wokół odbytu. Czoło, kark i zewnętrzna powierzchnia uszu winny być czarne.
WZROST:
Wysokość w kłębie waha się między 30 a 36 cm.
WADY:
Budowa zbyt ciężka lub za lekka, nisko- lub wysokonożna. Ciężka lub okrągła czaszka. Zmarszczki na czole. Uszy nisko osadzone lub źle cięte. Oczy jasne, zbyt duże, wypukłe lub okrągłe. Silnie zaznaczone łuki jarzmowe. Luźna skóra szyi, szyja "jelenia"; zgryz inny niż nożycowy; uzębienie ponosówkowe; krótka, spiczasta lub wąska kufa. Zbyt długi, rozwleczony lub miękki grzbiet, grzbiet "karpiowaty", ścięty zad. Zajęczy ogon, na zewnątrz wykręcone łokcie, do środka wykręcone pięty. Strome lub beczkowate kończyny tylne, długie łapy. Inochód. Włos zbyt długi, falisty, kosmaty lub jedwabisty. Pręga na grzbiecie, czarne siodło, maść łaciata. Wyraz teriera.
|
